ความหมาย

• 
  

  ก. อาการที่ของเหลวเช่นนํ้าเป็นต้นกระเด็นเป็นฝอย.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระเซอ - ว. เซ่อเซอะ, เร่อร่า, เช่น ผัวเขาจริง ๆ วิ่งกระเซอ {รามเกียรติ์ พลเสพย์), นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซอ.

• กระเซอะกระเซอ - ก. เซ่อเซอะ เช่น ชังนํ้าหน้าบ้าเคอะ กระเซอะกระเซอ {คาวี}.

• กระเซอะกระเซิง - ว. อาการที่ซัดเซไปโดยไม่มีจุดหมายว่าจะไปแห่งใด.

• กระเซ้า - ก. พูดรบเร้า, พูดเย้าแหย่. กระเซ้ากระซี้ ก. พูดรบเร้ารํ่าไรเพื่อให้ได้ตามที่ต้องการ, เซ้าซี้ ก็ว่า.

• กระเซิง - ว. ยุ่งเหยิง, รุงรัง, เช่น ผมเป็นกระเซิง.