กลับ
คำว่า
คลอก
ความหมาย
[คฺลอก] ก. อาการที่ไฟล้อมเผาหนีออกไม่ได้ เช่น ถูกไฟคลอกตาย.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
คลอง
- [คฺลอง] น. ทางนํ้าหรือลำนํ้าที่เกิดขึ้นเองหรือขุดเชื่อมกับแม่นํ้าหรือทะเล: ทาง, แนว, เช่น คลองธรรม.คลองเลื่อย น. ร่องไม้ที่เลื่อยเลื่อยเข้าไป, แนวฟันของเลื่อย. คลองส่งน้ำ น. ลำนํ้าที่ขุดขึ้นเพื่อใช้ในการชลประทาน.
คล่อง
- [คฺล่อง] ว. สะดวก เช่น หายใจได้คล่องขึ้น, ว่องไว เช่น เด็กคนนี้ใช้คล่อง, ไม่ฝืด เช่น คล่องคอ, ไม่ติดขัด เช่น พูดคล่อง. คล่องแคล่ว ว. ว่องไว, สามารถทำได้รวดเร็ว, แคล่วคล่อง ก็ว่า. คล่องตัว ว. เคลื่อนไหวไปได้สะดวก, เป็นไปได้โดยสะดวกไม่ติดขัด. คล่องปาก ว. เจนปาก, ขึ้นปาก ก็ว่า. คล่องมือ ว. ถนัดมือ,เหมาะกับมือ, เช่น มีดเล่มนี้ใช้คล่องมือ: สะดวก, ไม่ขาดแคลน, เช่น เขามีเงินใช้คล่องมืออยู่เสมอ.
คล้อง
- [คฺล้อง] ก. เอาของที่มีลักษณะเป็นเส้น เป็นวง หรือเป็นบ่วง คาด เกี่ยว หรือสวมสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้า เช่น ผ้าคล้องคอ คล้องพวงมาลัย คล้องช้าง, เอาของที่เป็นวงหรือโค้ง เกี่ยวหรือเกี่ยวกัน เช่น ลูกโซ่คล้องกันคล้องแขน, รับกัน เช่น ชื่อคล้องกัน. คล้องจอง ก.สัมผัสกัน, มีเสียงสระเดียวกันหรือถ้ามีตัวสะกดก็ต้องอยู่ในมาตราเดียวกัน เช่น มี-ปี จันทร์-ฉัน การ-บาน: ไม่ขัดกัน เช่น พยานให้การคล้องจองกัน.
คลอด
- [คฺลอด] ก. ออกลูก, ออกจากครรภ์, ราชาศัพท์ว่าประสูติ เช่น ประสูติพระราชโอรส ประสูติพระราชธิดา: {ปาก} ออก เช่น กฎหมายใหม่ยังไม่คลอด.
คลอน
- [คฺลอน] ว. เคลื่อนไปมาได้ในที่บังคับ เช่น ฟันคลอน. {อะหม คอน ว่า เคลื่อน}. คลอนแคลน [-แคฺลน] ว. ง่อนแง่น, ไม่มั่นคง, เช่น ฐานะคลอนแคลน.