ความหมาย

• 
  

  [คฺละ] ว. ลักษณะที่ปนกัน ทั้งขนาดเล็กและใหญ่ทั้งดีและไม่ดี เช่น ผลไม้ผลเล็กผลใหญ่ปนกัน เรียกว่าคละกัน. คละคล่ำ [-คฺลํ่า] ว. ปนกันไป, ดื่นไป. คละปน ก. ปนกันทั้งขนาดเล็กและใหญ่ ทั้งดีและเลว เป็นต้น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• คละคลุ้ง - [-คฺลุ้ง] {กลอน} ก. คลุ้ง, เหม็นคล้ายกลิ่นของเค็มปนกับของเน่า, เช่น ใบก็เหม็นคาวปลา คละคลุ้ง {โลกนิติ}.

• คลัก ๑, คลั่ก ๑ - [คฺลัก, คฺลั่ก] ว. ยัดเยียด, ออกันอยู่, รวมกันอยู่มาก ๆ, เช่น หนอนคลัก คนคลั่ก, มาก ๆ เช่น น้ำยาหม้อนี้ข้นคลั่ก.

• คลัก ๒ - [คฺลัก] น. ตาที่จะสุก {ใช้แก่การเล่นดวด}: {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ที่ที่ไก่หรือนกเขี่ยเป็นหลุม แล้วนอนในหลุมนั้น, ที่ที่ปลามารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่น้ำงวด.

• คลั่ก ๒, คลั่ก ๆ - [คฺลั่ก] ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น หม้อข้าวเดือดคลั่ก ๆ.

• คลัก ๓ - [คฺลัก] {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ก. ทำให้สกปรก เช่น ตัวเปื้อนอย่ามาคลักที่นอน.