ความหมาย

• 
  

  ว. อาการที่ซัดเซไปโดยไม่มีจุดหมายว่าจะไปแห่งใด.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระเซ้า - ก. พูดรบเร้า, พูดเย้าแหย่. กระเซ้ากระซี้ ก. พูดรบเร้ารํ่าไรเพื่อให้ได้ตามที่ต้องการ, เซ้าซี้ ก็ว่า.

• กระเซิง - ว. ยุ่งเหยิง, รุงรัง, เช่น ผมเป็นกระเซิง.

• กระเด้ง - ก. ดีดหรือดันขึ้นเมื่อถูกกดหรือถูกบีบเป็นต้น, กระดอนขึ้น: {ปาก} ถูกโยกย้ายออกจากตำแหน่งเดิมอย่างผิดปรกติ: เด้ง ก็ว่า.

• กระเด็น - ก. เคลื่อนจากที่เดิมหรือแตกแยกจากที่เดิมออกไปโดยเร็วเพราะกระทบสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยแรง.

• กระเด้า - ก. ทำก้นขึ้น ๆ ลง ๆ, เด้า ก็ว่า.