ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–อีสาน} น. ปลากระดี่. {ดู กระดี่ ๑}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระเดิด ๒, กระเดิด ๆ - ก. ลงกันไม่สนิท, กระดกสูงกว่าพื้น, เช่น กระดานกระเดิด. ว. ไม่เรียบร้อยถูกต้องตามขนบนิยม เช่น ไหว้กระเดิด ๆ.

• กระเดียด ๑ - ก. เอาเข้าข้างสะเอว เช่น กระเดียดกระจาด. {ข. กณฺเฎียต}.

• กระเดียด ๒ - ว. ค่อนข้าง, คล้าย, หนักไปทาง, เช่น กระเดียดเปรี้ยว หน้าตากระเดียดไปทางแม่.

• กระเดือก ๑ - น. ส่วนของกล่องเสียง มีลักษณะโปนออกมากลางลำคอเหนือท่อลม เห็นได้ชัดในผู้ชายเรียกว่า ลูกกระเดือก.

• กระเดือก ๒ - {ปาก} ก. กลืนอย่างลำบาก เช่น กระเดือกไม่ลงคอ เต็มกระเดือก.