{โบ} ว. ซึม, เซื่อง, มึนหัว, เช่น อ้ายพลายแก้วมิ่งเมือง ไม่เงื่องงุย เอางาชุ่ย สอยดาวเข้าราวนม {ขุนช้างขุนแผน}.