ความหมาย

• 
  

  [จะหฺริก] {กลอน: แผลงมาจาก จิก} ก. เอาปากสับและงับอย่างอาการนกสับ, กดลง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• จริก ๒ - [จะหฺริก] {กลอน} น. ต้นจิก เช่น จริกโจรตพยงผกากรรณก็มี {ม. คำหลวง มหาพน}.

• จริง, จริง ๆ - [จิง] ว. แน่ เช่น ทำจริง ชอบจริง ๆ: แท้, ไม่ปลอม, เช่น ของจริงไม่ใช่ของเทียม: เป็นอย่างนั้นแน่แท้ ไม่กลับเป็นอย่างอื่น เช่น ข้อนี้เป็นความจริง, ไม่เท็จ, ไม่โกหก, ไม่หลอกลวง, เช่น เรื่องจริง พูดจริง, เป็นไปตามนั้น เช่น ความฝันกลายเป็นความจริง. จริงจัง ว. แน่แท้ เช่น เชื่อถืออย่างจริงจัง, ไม่เป็นการเล่น เช่น ทำงานอย่างจริงจัง.จริงใจ ว. บริสุทธิ์ใจ, สุจริตใจ. จริงอยู่แต่, จริงอยู่...แต่ สัน. ใช้แสดงความยืนยันข้อความที่กล่าวมาแล้วข้างหน้า และแสดงว่ามีข้อความขัดแย้งตามมาข้างหลัง.

• จริต - [จะหฺริด] น. ความประพฤติ, กิริยาหรืออาการ, เช่น เสียจริต วิกลจริต, มักใช้ในทางไม่ดี เช่น ดัดจริต มีจริต, จริตจะก้าน ก็ว่า, ความประพฤติปรกติ, ความประพฤติที่หนักไปทางใดทางหนึ่ง อันเป็นปรกติอยู่ในสันดาน, แนวโน้มของจิตใจ, มี ๖ อย่าง คือ ราคจริต โทสจริต โมหจริต สัทธาจริต พุทธิจริต วิตกจริต. {ป.}.

• จริม- - [จะริมะ-] ว. สุดท้าย เช่น จริมจิต ว่า จิตดวงสุดท้าย. {ป.}.

• จริย- - [จะริยะ-] น. ความประพฤติ, กิริยาที่ควรประพฤติ, ใช้ในคำสมาส เช่น จริยศึกษา. {ป.}. จริยธรรม น. ธรรมที่เป็นข้อประพฤติปฏิบัติ, ศีลธรรม, กฎศีลธรรม. จริยวัตร, จริยาวัตร น. หน้าที่ที่พึงประพฤติปฏิบัติ: ความประพฤติ ท่วงทีวาจา และกิริยามารยาท. จริยศาสตร์ น. ปรัชญาสาขาหนึ่งว่าด้วยการแสวงหาความดีสูงสุดของชีวิตมนุษย์ แสวงหาเกณฑ์ในการตัดสินความประพฤติของมนุษย์ว่าอย่างไหนถูกไม่ถูก ดีไม่ดีควรไม่ควร และพิจารณาปัญหาเรื่องสถานภาพของค่าทางศีลธรรม. {อ. ethics}. จริยศึกษา น. การศึกษาเกี่ยวกับความเจริญงอกงามในทางความประพฤติและการปฏิบัติตน เพื่อให้อยู่ในแนวทางของศีลธรรมและวัฒนธรรม. {อ. moral education}.