ความหมาย

• 
  

  ก. สับหรือฟันโดยแรงด้วยจอบเป็นต้น, {ปาก} โดยปริยายหมายถึงตี ฟัน ชกต่อยผู้อื่นโดยแรง หรือว่าร้ายด้วยวาจา.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• จ๊วก - ว. คำแต่งคำ ขาว ให้รู้ว่าสีขาวมาก, จั๊วะ ก็ว่า.

• จ้วง - ก. กิริยาที่เอาภาชนะเช่นขันเอื้อมลงไปตักนํ้าขึ้นมาโดยแรง: อาการที่เอาพายพุ้ยนํ้าโดยเร็วอย่างพายเรือแข่ง: โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่ตีหรือฟันสุดแขน เช่น จ้วงตี จ้วงฟัน. จ้วงจาบ ว. อาจเอื้อม, ล่วงเกินผู้อื่นด้วยวาจา,จาบจ้วง ก็ว่า.

• จ๋วง - {ถิ่น–พายัพ} น. ต้นสนเขา. {ดู สน ๑}.

• จวง, จวงหอม - ดู เทพทารู, เทพทาโร. จวงจันทน์ น. เครื่องหอมที่เจือด้วยจวงและจันทน์.

• จ๋วงเครือ - {ถิ่น–พายัพ} น. ต้นรากสามสิบ. {ดู รากสามสิบ}.