ความหมาย

• 
  

  {กลอน} น. เครื่องประดับหูอยู่ด้านหน้ากรรเจียก เช่น กรรเจียกซ้อนจอนแก้วแพรวพราว {อิเหนา}, เขียนเป็น จร ก็มี. {ไทใหญ่ จอน ว่า เสียบ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• จ้อน ๒ - ว. แคระ, เล็ก, แกร็น: เฟ็ด, หด, สั้น, ถลกขึ้นสูง, เช่น นุ่งผ้าจ้อน.

• จอนจ่อ - ว. อาการนั่งชันเข่าค้อมหลังลง.

• จอบ ๑ - น. เครื่องมือสำหรับขุด พรวน หรือถากดิน ทำด้วยเหล็กหน้าแบนกว้าง มีด้ามยาว: เรียกฟันหน้าบนที่ใหญ่กว่าปรกติ ว่า ฟันจอบ.

• จอบ ๒ - {ถิ่น–อีสาน} ก. แอบ, ลอบ, คอยฟัง: {ถิ่น–พายัพ} ล่อ, เล้าโลม, ชักชวน.

• จอบ ๓ - น. ชื่อหอยทะเลกาบคู่หลายชนิด ในวงศ์ Pinnidae เปลือกค่อนข้างบางเปราะ รูปคล้ายซองใส่ใบพลูใช้กินกับหมาก ปลายด้านหนึ่งแผ่บานออก อีกด้านหนึ่งเรียวลงสีนํ้าตาลหรือสีเทา เช่น ชนิด Pinna bicolor Gmelin,Atrina vexillum {Born}, ซองพลู ก็เรียก.