[-บัน] {แบบ} ก. หวั่นไหว, กระสับกระส่าย เช่น ดาลดับรงับจิตรจาบัลย์ เทียรทิพยสุคันธ ธรศมาโสรจโทรมสกนธ์ {ดุษฎีสังเวย}: กำสรด, ร้องไห้คร่ำครวญ, สะอึกสะอื้น. {ส. จาปลฺย ว่า ความหวั่นไหว}.