ความหมาย

• 
  

  {โบ} ก. ดังสนั่น เช่น ฟ้ากระแฉ่นเรือนผยองช่วยดู {แช่งนํ้า}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระแชง ๑ - น. เครื่องบังแดดฝน โดยนำใบเตยหรือใบจากเป็นต้นมาเย็บเป็นแผง, ลักษณนามว่า ผืน {เทียบ ม. กระชัง ว่า แผงสำหรับคลุมเรือหรือรถ เย็บด้วยใบไม้}: ชื่อเรือบรรทุกชนิดหนึ่ง เล็กกว่าเรือเอี้ยมจุ๊น ท้องเรือกลมป้อม ใช้กระแชงทำเป็นประทุน เรียกว่า เรือกระแชง. กระแชงอ่อน น. ชื่อฝาเรือนไทยแบบหนึ่ง กรุด้วยใบจากอ่อน.

• กระแชง ๒ - น. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียว, หุ้มผ้าแดง ปลายสายทั้ง ๒ ข้าง ผูกกับสายสำอางคร่อมอยู่ทางท้ายสันหลังช้าง สำหรับควาญช้างจับเมื่อเวลาคับขัน, กระแซง กระแอก หรือ ปะแอดก็เรียก.

• กระแชะ - {กลอน} ก. กระแซะ เช่น แกล้งทำเลียมและกระแชะชิด สะบิ้งสะบัดดัดจริตกิริยา {คาวี}.

• กระแซ ๑ - น. คนเชื้อสายชาวอินเดียเมืองมณีปุระ {เมืองหนึ่งในแคว้นอัสสัม}.

• กระแซ ๒ - น. ชื่อเรือพายชนิดหนึ่ง อยู่ในกระบวนเรือรบหลวง เรียกว่า เรือกระแซ.