ความหมาย

• 
  

  น. การแสดงโดยใช้ถ้อยคำ ท่าทาง ชวนให้ตลกขบขัน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• จิ - {แบบ} ก. จะ เช่น จิปากทั้งลิ้นล้า เพื่อเจ้าเจียรจันทร์ {ทวาทศมาส}.

• จิโป่ม - {ถิ่น–อีสาน} น. จิ้งโกร่ง. {ดู จิ้งโกร่ง}.

• จิก ๑ - ก. กิริยาที่เอาจะงอยปากสับอย่างอาการของนก เป็นต้น, กิริยาที่เอาสิ่งมีปลายคมหรือแหลมกดลงพอให้ติดอยู่ เช่น เอาเล็บจิกให้เป็นรอย เอาปลายเท้าจิกดินให้อยู่: {ปาก} โขกสับเมื่อเป็นต่อ เช่น เมื่อได้ท่าก็จิกเสียใหญ่.จิกปีก ก. งงจนไม่รู้จะทำอะไรได้ {มาจากอาการของไก่ที่ถูกตีจนงงแล้วเอาปากจิกปีกตัวเอง}. จิกหัว ก. เอามือขยุ้มผมแล้วรั้งไป: บังคับให้พุ่งไป เช่น เครื่องบินจิกหัวลง: กดขี่, ข่มขี่, เช่น จิกหัวใช้.

• จิก ๒ - น. {๑} ชื่อไม้ต้นขนาดกลางหลายชนิดในสกุล Barringtonia วงศ์ Lecythidaceae ขึ้นในที่ชุ่มชื้นและที่นํ้าท่วมถึง ดอกสีขาว เกสรเพศผู้สีแดงมักออกเป็นช่อยาวห้อยเป็นระย้า เช่น จิกนา [B. acutangula {L.} Gaertn.] จิกบ้านหรือจิกสวน [B. racemosa {L.} Spreng.] จิกเล [B. asiatica {L.} Kurz]. {๒} ดู กระโดน. {๓} ดู ตีนตุ๊กแก {๖}.

• จิ่ง - {โบ} สัน. จึง.