[จีวอน, จีวอนระ-] น. เครื่องนุ่งห่มของภิกษุสามเณรในพระพุทธศาสนา, ผ้าสำหรับห่มของภิกษุสามเณร, คู่กับ สบง, ภาษาปากเรียก ผ้าเหลือง. [ในพระพุทธศาสนา จีวร ในคำว่า บาตรจีวร หรือ ไตรจีวร หมายเอาผ้าทั้ง ๓ อย่าง คือ ผ้าทาบ {สังฆาฏิ} ผ้าห่ม {จีวร} และผ้านุ่ง {สบง}, ในคำว่า สบง จีวร สังฆาฏิ หมายเอาแต่ผ้าห่มอย่างเดียว]. {ป., ส.}. จีวรกรรม {แบบ} น. การเตรียมจีวรเพื่อเดินทาง เช่น ซัก สุ ย้อม. {ส.: ป. จีวรกมฺม}. จีวรการสมัย {แบบ} น. คราวที่พระทำจีวร คือตัดเย็บอยู่. {ป.}. จีวรกาลสมัย {แบบ} น. คราวที่เป็นฤดูถวายจีวร {งวดที่ ๑ ตั้งแต่วันมหาปวารณา คือ วันแรมค่ำหนึ่งเดือน ๑๑ ถึงวันเพ็ญเดือน ๑๒, งวดที่ ๒ ตั้งแต่วันมหาปวารณาไปจนหมดฤดูหนาว, งวดที่ ๑ เป็นของพระที่มิได้กรานกฐิน, งวดที่ ๒ เป็นของพระที่กรานกฐินแล้ว}. {ป.}. จีวรทานสมัย {แบบ} น. สมัยถวายจีวรในจีวรกาล. {ป.}. จีวรภาชก {แบบ} น. ผู้แจกจีวร คือ ภิกษุที่สงฆ์สมมุติให้เป็นเจ้าหน้าที่แจกจีวรที่สงฆ์ได้มาให้แก่ภิกษุ. {ป., ส.}.