ความหมาย

• 
  

  ดูใน กระแต ๒.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระแตไต่ไม้ ๒ - น. ชื่อเฟินอิงอาศัยชนิด Drynaria quercifolia {L.} J. Sm. ในวงศ์ Polypodiaceae ขึ้นเกาะตามต้นไม้ใหญ่ในป่าที่ชุ่มชื้น เหง้ามีขนเป็นปุยสีนํ้าตาลแก่คล้ายกระแต ใบมี ๒ ชนิด คือ ใบสร้างอับสปอร์ ยาวประมาณ ๑ เมตร เว้าเป็นแฉกลึกเกือบถึงเส้นกลางใบ และมีอับสปอร์เป็นจุด ๆ สีนํ้าตาลเข้มใต้ใบ ใบไม่สร้างอับสปอร์ ขนาดประมาณฝ่ามือ ขอบจักหยาบ ๆ สีนํ้าตาล แข็งติดอยู่กับเหง้าจนผุ ไม่หล่นเหมือนใบสร้างอับสปอร์ ทำหน้าที่กักปุ๋ย, กระปรอกว่าวใบหูช้าง สไบนาง สะโมง หรือ หัวว่าว ก็เรียก.

• กระแตวับ - {วรรณ} ก. หน้าเป็น เช่น แต่ล้วนตัวตอแหลกระแตวับ {อภัย}.

• กระแทก - ก. กระทบโดยแรง เช่น เอาหมัดกระแทกหน้า: โดยปริยายหมายถึง อาการที่พูดกระชากเสียงให้ดังผิดปรกติแสดงว่าไม่พอใจหรือโกรธ เช่น กระแทกเสียง. กระแทกกระทั้น ว. อาการที่ลงเสียงหนักหรือกระแทกสิ่งของให้รู้ว่าไม่พอใจหรือโกรธ. กระแทกแดกดัน ว. อาการที่กล่าวกระทบกระแทกหรือประชดเพราะความไม่พอใจ.

• กระแท่น - ก. กระทบ, คำใช้ในบทร้องของเด็ก ใช้ว่า พายเรืออกแอ่นกระแท่นต้นกุ่ม.

• กระแทะ - น. ยานชนิดลากขนาดเล็ก มี ๒ ล้อ ใช้วัวเทียมตัวเรือนราบไม่ยกสูง มีทั้งชนิดโถงและประกอบหลังคา, ระแทะ หรือ รันแทะ ก็เรียก. {ข. รเทะ}.