ความหมาย

• 
  

  {วรรณ} ก. หน้าเป็น เช่น แต่ล้วนตัวตอแหลกระแตวับ {อภัย}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระแทก - ก. กระทบโดยแรง เช่น เอาหมัดกระแทกหน้า: โดยปริยายหมายถึง อาการที่พูดกระชากเสียงให้ดังผิดปรกติแสดงว่าไม่พอใจหรือโกรธ เช่น กระแทกเสียง. กระแทกกระทั้น ว. อาการที่ลงเสียงหนักหรือกระแทกสิ่งของให้รู้ว่าไม่พอใจหรือโกรธ. กระแทกแดกดัน ว. อาการที่กล่าวกระทบกระแทกหรือประชดเพราะความไม่พอใจ.

• กระแท่น - ก. กระทบ, คำใช้ในบทร้องของเด็ก ใช้ว่า พายเรืออกแอ่นกระแท่นต้นกุ่ม.

• กระแทะ - น. ยานชนิดลากขนาดเล็ก มี ๒ ล้อ ใช้วัวเทียมตัวเรือนราบไม่ยกสูง มีทั้งชนิดโถงและประกอบหลังคา, ระแทะ หรือ รันแทะ ก็เรียก. {ข. รเทะ}.

• กระแนะกระแหน - [-แหฺน] ก. พูดกระทบหรือพูดเสียดสี, กระแหนะกระแหน ก็ว่า.

• กระแบ่ - {โบ} น. กระแบะ เช่น เราจะให้บั่นให้แล่ทุกกระแบ่จงหนำใจ {ลอ), ทุกกระแบ่เนื้อเห็นเปล่าเลย {ม. คำหลวง กุมาร}.