ความหมาย

• 
  

  น. ผู้มีผมมุ่นเป็นชฎา, นักพรตพวกหนึ่งที่เรา เรียกว่า ฤษี. {ป., ส.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ชด - {โบ} ก. ทำให้ชุ่มชื่น: ใช้แทนที่เสียไป. ว. อ่อน, ช้อย, เช่น ขาอ่อนชด {ปรัดเล}, ชดกรกระลึง กุมแสง {ลอ}, งอนอย่างงอนรถ เช่น เรือนแปรกแอกงอนอ่อนชด {อุณรุท}. ชดช้อย ว. อ่อนช้อย เช่น กิริยาชดช้อย, มีลักษณะกิริยาท่าทางงดงาม เช่น คนชดช้อย, ช้อยชด หรือ กระชดกระช้อย ก็ว่า. ชดเชย ก. ใช้แทนสิ่งที่เสียไป, เพิ่มเติม. ชดใช้ ก. ใช้ค่าใช้จ่ายที่ทดรองจ่ายไปก่อนแล้ว, ให้ทดแทนสิ่งที่ใช้หรือเสียไป.

• ชทึง - [ชะ-] {กลอน} น. แม่นํ้า เช่น ชลชทึงบึงบาง {ประกาศพระราชพิธี}, ใช้ว่า จทึง ฉทึง ชรทึง สทิง สทึง หรือ สรทึง ก็มี. {ข. สฺทิง ว่า คลอง}.

• ชน ๑ - ก. ชิดจนติด เช่น ตั้งตู้ชนฝา: บรรจบ เช่น ชนขวบ: กระทบ, กระแทก, ปะทะ, เช่น รถยนต์ชนต้นไม้: ให้ต่อสู้กัน เช่น ชนโค ชนไก่. น. เรียกไก่อูชนิดหนึ่งที่เลี้ยงไว้ชนกัน ว่า ไก่ชน. ชนช้าง ก. ไสช้างเข้าปะทะกัน.

• ชน ๒, ชน- - [ชนนะ-] น. คน {มักใช้ในภาษาหนังสือ}. {ป., ส.}. ชนกลุ่มน้อย, ชนหมู่น้อย น. ชนต่างเผ่าหรือต่างเชื้อชาติที่อยู่อาศัยรวมกันกับชนเผ่าอื่นหรือเชื้อชาติอื่นที่มีจำนวนมากกว่า. ชนบท [ชนนะบด] น. บ้านนอก, เขตแดนที่พ้นจากเมืองหลวงออกไป. {ป., ส. ชนปท}. ชนินทร์ น. ผู้เป็นใหญ่ในหมู่ชน. {ส. ชน + อินฺทฺร}.

• ชนก, ชนก- - [ชะนก, ชะนะกะ-] น. ชายผู้ให้กำเนิด, พ่อ, คู่กับ ชนนี. {ป., ส.}. ชนกกรรม [ชะนะกะกำ] น. กรรมอันนำให้เกิดหรือกรรมอันเป็นต้นเค้าทั้งข้างดีหรือข้างชั่ว เช่น กรรมอันทำให้เกิดเป็นคนชั้นสูง เป็นชนกกรรมฝ่ายกุศล {อรรถศาสน์}.