ความหมาย

• 
  

  [-แหฺม็บ] ว. หายใจแผ่ว ๆ แสดงว่าจวนจะหมดกำลัง, {โบ} เขียนเป็น กระแหมบ ก็มี เช่น กระแหมบกระเหม่นทรวง {อนิรุทธ์}. {แผลง มาจาก แขม็บ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระแหม่ว - [-แหฺม่ว] ก. ผ่อนลมหายใจให้ท้องยุบลง, บังคับกล้ามเนื้อท้องให้ท้องยุบลง. {แผลงมาจาก แขม่ว}.

• กระแหย่ง - [-แหยฺ่ง ] ว. อาการปีนขึ้นอย่างพลั้ง ๆ พลาด ๆ. {แผลงมาจาก แขย่ง}. ก. คะยั้นคะยอ เช่น มาหยักเหยาเซ้าซี้กระแหย่งชาย {รามเกียรติ์ ร. ๑}.

• กระแหร่ม - [-แหฺร่ม] ก. กระแอม.

• กระแหล่ง - [-แหฺล่ง] น. เครื่องทำเสียงสัญญาณ ทำด้วยโลหะ มีรูปคล้ายกระดิ่ง แต่เป็นรูปสี่เหลี่ยมใช้แขวนคอ โค กระบือช้าง.

• กระแอก ๑ - ดู กระแชง ๒.