ความหมาย

• 
  

  [-แหยฺ่ง ] ว. อาการปีนขึ้นอย่างพลั้ง ๆ พลาด ๆ. {แผลงมาจาก แขย่ง}. ก. คะยั้นคะยอ เช่น มาหยักเหยาเซ้าซี้กระแหย่งชาย {รามเกียรติ์ ร. ๑}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระแหร่ม - [-แหฺร่ม] ก. กระแอม.

• กระแหล่ง - [-แหฺล่ง] น. เครื่องทำเสียงสัญญาณ ทำด้วยโลหะ มีรูปคล้ายกระดิ่ง แต่เป็นรูปสี่เหลี่ยมใช้แขวนคอ โค กระบือช้าง.

• กระแอก ๑ - ดู กระแชง ๒.

• กระแอก ๒ - น. อีกา. {ข. แกฺอก}.

• กระแอบ - ดู ตะขาบ ๑. {ข. แกฺอบ}.