กลับ
คำว่า
ชาต-, ชาตะ
ความหมาย
[ชาตะ-] ก. เกิด. {ป.}. ชาตรูป น. ทอง. {ป., ส.}. ชาตสระ [-สะ] น. สระที่เกิดเองตามธรรมชาติ. {ป.}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ชาตบุษย์
- [ชาดตะบุด] น. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เช่น ชมนาดชาตบุษย์ พุดซ้อนพุทธรักษา {พรรณพฤกษา}, ช้องนางช้างน้าวสายหยุดช่อตะแบกชาตบุษย์ชูก้าน {รามเกียรติ ร. ๑}. {เทียบ ส. ชาติ ว่า ดอกมะลิ: พจน. รศ. ๑๒๐ ชาติ, ชาตี ว่า มะลิเถา}.
ชาตรี ๑
- [-ตฺรี] น. เรียกชายที่มีวิชาอาคมอยู่ยงคงกระพันหรือมีฝีไม้ลายมือในการต่อสู้ ว่า ชายชาตรี, ปัจจุบันใช้หมายถึงชายที่มีรูปร่างล่ำสันแข็งแรง. {ส.กฺษตฺริย: ฮ. ฉตฺรี ว่า นักรบ}.
ชาตรี ๒
- [-ตฺรี] น. ละครต้นแบบของละครรำเล่นกันเป็นพื้นบ้านทั่วไป มีตัวละครน้อย เดิมเป็นชายล้วนตัวละครที่ไม่สำคัญมักไม่แต่งตัวยืนเครื่อง กระบวนรำไม่สู้งดงามประณีตนัก เรียกว่า ละครชาตรี: ชื่อเพลงที่มีคำนี้อยู่ คือ ชาตรีตะลุง ชาตรีใน โอ้ชาตรีร่ายชาตรี, ชื่อวงปี่พาทย์ลักษณะหนึ่ง ประกอบด้วย โทน ปี่ตับ ฆ้องคู่ แกระ กลองชาตรี วงปี่พาทย์.
ชาตา
- น. ลักษณะหรืออัธยาศัยบางอย่างที่ทำให้รู้สึกชอบหรือไม่ชอบตั้งแต่แรกพบกัน เช่น ถูกชาตากัน ไม่ถูกชาตากัน, ลักษณะที่บังเกิดสำแดงเหตุดีและร้าย เช่น ชาตาดีชาตาร้าย, ชะตา ก็ว่า.
ชาติ ๑, ชาติ- ๑
- [ชาด, ชาติ-, ชาดติ-] น. การเกิด, กำเนิด, มักใช้ว่า ชาติเกิด หรือ ชาติกำเนิด เช่น ถ้าทำไม่ดีก็เสียชาติเกิด, ความมีชีวิตอยู่ตั้งแต่เกิดจนตาย เช่น สบายทั้งชาติ: เหล่ากอ, เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, เช่น ชาตินักรบ ชาติไพร่. {ป., ส.}. ชาติธรรม [ชาติทำ] ว. มีความเกิดเป็นธรรมดา. {ป. ชาติธมฺม}. ชาติภูมิ [ชาดติพูม] น. ถิ่นที่เกิด. ชาติมาลา [ชาติ-] น. แผนภูมิเครือญาติ, แผนลำดับเครือญาติ. {ส.}. ชาติรส [ชาติรด, ชาดติรด] น. รสโดยกำเนิด เช่น รสหวานของนํ้าผึ้ง รสเค็มของเกลือ รสขมของบอระเพ็ด. {ป.}.