[ชาดตะบุด] น. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เช่น ชมนาดชาตบุษย์ พุดซ้อนพุทธรักษา {พรรณพฤกษา}, ช้องนางช้างน้าวสายหยุดช่อตะแบกชาตบุษย์ชูก้าน {รามเกียรติ ร. ๑}. {เทียบ ส. ชาติ ว่า ดอกมะลิ: พจน. รศ. ๑๒๐ ชาติ, ชาตี ว่า มะลิเถา}.