ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ต้นกะพ้อ. {ดู กะพ้อ ๒}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ชิงเกิล - {โบ} น. ชื่อทรงผมผู้หญิงที่ซอยผมด้านหลัง ไล่ระดับกันลงมาถึงต้นคอ เรียกว่า ผมชิงเกิล. {อ. shingle}.

• ชิงชัง - ก. เกลียดชัง, เกลียดมาก.

• ชิงชัน - น. ชื่อไม้ต้นชนิด Dalbergia oliveri Gamble ในวงศ์ Leguminosae เนื้อไม้แข็ง แก่นสีแดงเข้มถึงสีม่วงแก่, ประดู่ชิงชัน ก็เรียก.

• ชิงช้า - น. ที่นั่งผูกด้วยเชือกเป็นต้น ๒ ข้าง แขวนตามกิ่งไม้หรือที่สูง สำหรับนั่งหรือยืนไกวไปมา. ชิงช้าสวรรค์ น. อุปกรณ์เพื่อความเพลิดเพลินชนิดหนึ่ง มักมีตามสวนสนุกและในงานเทศกาลต่าง ๆ ประกอบด้วยล้อโลหะขนาดใหญ่คู่ขนานกัน หมุนด้วยแรงกลในแนวตั้งรอบแกนที่ติดอยู่กับที่ มีที่นั่งคล้ายกระเช้าห้อยติดอยู่เป็นช่วง ๆ ระหว่างโครงของล้อทั้ง ๒, กระเช้าสวรรค์ ก็ว่า.

• ชิงช้าชาลี - น. ชื่อไม้เถาชนิด Tinospora baenzigeri Forman ในวงศ์ Menispermaceae คล้ายบอระเพ็ดแต่เถาค่อนข้างเกลี้ยง ใช้ทำยาได้.