น. ลิ้น. {ป.: ส. ชิหฺวา}. ชิวหาสดมภ์ น. ชื่อโรคลม ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าทำให้มีอาการลิ้นกระด้างคางแข็ง. ชิวหินทรีย์ น. ลิ้นซึ่งเป็นใหญ่ในการลิ้มรส. {ป. ชิวฺหา + อินฺทฺริย}.