[ชุกกะ-] น. ฐานส่วนล่างที่เป็นส่วนรองรับรัตนบัลลังก์ที่ประดิษฐานพระพุทธรูปเป็นต้น มักก่ออิฐถือปูน, จุกชี ก็ว่า. {เปอร์. sugh jay ว่า ที่ตั้งรูป เคารพ}.