(โบ) ก. เกินขนาด, นูนขึ้นสูงขึ้น, เช่น อันว่าสวภาพท้องบมิซวดเสมออก (ม. คำหลวง ทศพร). (ถิ่น–พายัพ, ถิ่น–อีสาน สวด ว่า นูนขึ้น).