[ถาน] น. ที่ตั้ง เช่น ฐานทัพ, ที่รองรับ เช่น ฐานพระพุทธรูป. (ป.). ฐานกรณ์ [ถานกอน] (ไว) น. ที่ตั้งและอวัยวะที่ทำให้เกิดเสียงในการออกเสียง. ฐานเขียง น. ฐานรองชั้นล่างสำหรับรองฐานอื่น มีหน้ากระดานและลวดท้องไม้. ฐานเชิงบาตร น. ฐานรูปเชิงบัวหน้ากระดาน. ฐานเท้าสิงห์ น. ฐานรูปสมมุติจากสิงห์แบก, ฐานสิงห์ ก็เรียก. ฐานบัทม์ น.ฐานบัวหน้ากระดานบัวควํ่าบัวหงาย. ฐานราก น. โครงสร้างตอนล่างสุดที่รองรับอาคารหรือสิ่งปลูกสร้าง; (กฎ) ส่วนของอาคารที่ใช้ถ่ายนํ้าหนักอาคารลงสู่ดิน. ฐานสิงห์ น. ฐานเท้าสิงห์.