ความหมาย

• 
  

  [-หฺมัง] น. เสนา. {ช.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ดัก ๑ - ก. คอยตรงเส้นทางที่ผู้ต้องการพบจะผ่านมา เช่น ดักพบ ดักทำร้าย, วางเครื่องมือสำหรับจับสัตว์มีกับแร้ว เป็นต้น ตรงทางที่สัตว์จะผ่านมา เพื่อให้สัตว์เข้ามาติด เช่น ดักไก่ ดักนก. ดักคอ ก. พูดสกัดหรือกันไว้ล่วงหน้า. ดักทาง ก. สกัดทางเข้าออก เช่น ตำรวจใช้เครื่องกีดขวางดักทางจราจร: ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อรับมืออีกฝ่ายหนึ่ง เพราะคาดการณ์ได้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งจะทำเช่นไร เช่น ดักทางบอล พูดดักทาง. ดักฟัง ก. ลักฟัง.

• ดัก ๒ - น. ชื่อปลานํ้าจืดขนาดเล็กชนิด Amblyceps mucronatum Ng & Kottelat ในวงศ์ Amblycipitidae ตาเล็กมาก มีหนวดอยู่ระหว่างรูจมูก ๔ คู่ ไม่มีเกล็ด ลำตัวยาว แบนข้าง ครีบหลังตอนแรกและครีบอกมีก้านครีบเป็นเงี่ยง มีแผ่นเนื้ออยู่ส่วนหน้าของครีบอก ครีบหลังตอนที่ ๒ เป็นแผ่นเนื้อ คอดหางกว้าง ครีบหางเป็นแฉก พบอาศัยอยู่ตามแหล่งต้นนํ้าลำธาร ขนาดยาวได้ถึง ๑๒ เซนติเมตร.

• ดัก ๆ - ว. อาการที่ดิ้นอย่างทุรนทุราย เช่น ปลาดิ้นดัก ๆ. {โบ: กลอน} ว. ลำบาก, อึดอัด, เร่าร้อนใจ, เช่น มาเดียวพี่ดักดัก ใจจอด แม่แม่ {นิ. นรินทร์}, อะดัก ก็ว่า.

• ดักเดี้ย - ก. ลำบาก, ขัดสน, แกร่วอยู่.

• ดักแด้ ๑ - น. ชื่อตัวอ่อนระยะสุดท้ายของแมลงหลายชนิด มีรูปร่างเปลี่ยนไปจากตัวหนอน บางชนิดสร้างปลอกหุ้มตัวรูปร่างแตกต่างกัน เช่น รูปไข่ รูปกลม รูปกระสวย ทำด้วยเส้นใย เศษใบไม้ หรือดิน เพื่อเจริญไปเป็นตัวเต็มวัย ระยะนี้อยู่กับที่ไม่กินอาหาร, แดกแด้หรือ แด็กแด้ ก็เรียก.