ความหมาย

• 
  

  น. ตัว {ตัวคน} เช่น ตนเป็นที่พึ่งของตน: ลักษณนามใช้เรียกฤๅษี อมนุษย์ หรือพวกกายสิทธิ์ เป็นต้น เช่นฤๅษี ๒ ตน ยักษ์ตนหนึ่ง วิทยาธร ๓ ตน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ต้น ๑ - น. ลำของต้นไม้, เป็นชื่อรวมทั่วไปของต้นไม้และพืชผักต่าง ๆ เช่น ต้นมะขาม ต้นสัก ต้นหญ้า ต้นผักชี ต้นข้าว, ลักษณนามว่า ต้น เช่น มะม่วงต้นหนึ่ง ผักชี ๒ ต้น. ต้นไม้ น. คำรวมเรียกพืชทั่วไปโดยปรกติมีลำต้นใหญ่ มีกิ่งแยกออกไป เช่น ถนนสายนี้ปลูกต้นไม้ตลอด ๒ ข้างทาง. ต้นไม้เงินต้นไม้ทอง {โบ} น. เครื่องราชบรรณาการที่ทำเป็นต้นไม้ทองต้นไม้เงินเป็นคู่ ซึ่งประเทศราชส่งมาถวายแด่พระเจ้าแผ่นดินทุก ๆ ๓ ปี: เครื่องสักการะที่เจ้านายหรือขุนนางที่มีบรรดาศักดิ์ตั้งแต่เจ้าพระยาขึ้นไปถวายแด่พระเจ้าแผ่นดิน เมื่อได้รับสถาปนาให้ทรงกรมหรือเลื่อนกรมให้สูงขึ้น หรือเมื่อได้รับพระราชทานตั้งยศ.

• ต้น ๒ - น. ตอนแรก ๆ เช่น ต้นสัปดาห์ ต้นเดือน ต้นปี ต้นความ: เรียกผู้ที่นับกันว่าเป็นผู้เริ่มต้นวงศ์สกุล ว่า ต้นวงศ์ ต้นสกุล: เบื้องต้นของสิ่งที่มีลักษณะกลมยาว เช่น ต้นขา ต้นแขน. ว. แรก เช่น หน้าต้น: แรกเริ่ม เช่น แต่ต้น. ต้นขั้ว น. ส่วนต้นของใบเสร็จ เช็คสลากกินแบ่ง เป็นต้น ที่ติดอยู่ในเล่ม เพื่อเก็บไว้เป็นหลักฐาน, หัวขั้ว ก็ว่า. ต้นคอ น. ส่วนโคนของลำคอด้านหลัง. ต้นคิด น. ผู้ริเริ่ม, ผู้ประดิษฐ์แบบขึ้นใหม่. ต้นเงิน {โบ} น. เงินต้น, เงินที่ให้กู้ยืมโดยไม่รวมดอกเบี้ย. ต้นฉบับ น. ฉบับจริงของเรื่องที่ประพันธ์หรือแต่งไว้เดิม, ฉบับที่เขียนหรือดีดพิมพ์ไว้เดิมก่อนตีพิมพ์, ต้นสำเนา.ต้นชนดอก น. ดอกเบี้ยเพิ่มขึ้นจนมีจำนวนเท่า ๆ กับเงินต้น, ดอกชนต้น ก็ว่า. ต้นเชือก น. ตำแหน่งมหาดเล็กชั้นหุ้มแพร ทำหน้าที่กำ กับหัวขบวนเสด็จพระราชดำเนิน, คู่กับ ปลายเชือก. ต้นตระกูล น. บรรพบุรุษดั้งเดิม. ต้นตอ น. เรื่องเดิม,เหตุเดิม, ที่เกิด. ต้นตำรับ น. สูตรหรือตำราดั้งเดิมเช่น ยาหอมต้นตำรับ ต้นตำรับชาววัง, ผู้เป็นต้นคิดประดิษฐ์จนเป็นแบบแผนสืบต่อมา เช่น ท่านผู้หญิงเปลี่ยน ภาสกรวงศ์ เป็นต้นตำรับอาหารไทยหลายอย่าง. ต้นทาง น. ปากทางเข้าออก อย่างทางเข้าบ่อนการพนันเป็นต้น เช่น ดูต้นทาง. ต้นทุน น. ทุนเดิมสำหรับทำกิจการค้าเป็นต้น. ต้นน้ำ น. แหล่งที่เกิดของลำนํ้า, ยอดนํ้า ก็เรียก. ต้นบท น. คนบอกบทให้คนรำรู้ว่าจะทำบทบาทอย่างไร หรือให้คนร้องรู้ว่าจะร้องทำนองและเนื้ออย่างไร. ต้นแบบ น. แบบดั้งเดิม, แบบที่มีมาแต่แรก, แบบที่ทำขึ้นไว้แต่แรก, สิ่งที่สร้างขึ้นเป็นแบบฉบับ ใช้เป็นต้นเค้าสำหรับสร้างสิ่งอื่นให้มีลักษณะเดียวกันหรือคล้ายคลึงกัน. ต้นเพลิง น. คนหรือสิ่งที่เป็นเหตุทำให้เกิดไฟไหม้. ต้นมือ น. ตอนแรก ๆ เช่น ต้องสอนเด็กให้มีสัมมาคารวะเสียแต่ต้นมือ ถ้าโตแล้วจะสอนลำบาก. ต้นร่าง น. ฉบับที่ร่างไว้เดิม. ต้นร้ายปลายดี {สำ} น. ตอนแรกประพฤติตัวไม่ดี แต่ภายหลังกลับสำนึกตัวได้แล้วประพฤติดีตลอดไป, ตอนต้นไม่ดีไปดีเอาตอนหลัง. ต้นเรื่อง น. มูลเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องนั้น ๆ, เรื่องเดิม, เรื่องก่อนที่จะเริ่มเรื่องที่แต่ง, เช่น เรื่องนนทุกเป็นต้นเรื่องรามเกียรติ์. ต้นวายปลายดก {สำ} น. ตอนต้นไม่ดีไปดีเอาตอนหลัง. ต้นสังกัด น. ส่วนราชการที่ข้าราชการนั้น ๆ สังกัดอยู่ เช่น สำนักงานตำรวจแห่งชาติเป็นต้นสังกัดของข้าราชการตำรวจทุกคน. ต้นสายปลายเหตุ น. ความเป็นมาของเรื่อง.ต้นเสียง น. คนร้องนำ.ต้นเหตุ น. คนหรือสัตว์เป็นต้นที่ทำให้เกิดเหตุเกิดเรื่อง.

• ต้น ๓ - น. คำนำหน้าชื่อเพลงไทย เช่น ต้นเพลงฉิ่ง ต้นเพลงยาว ต้นวรเชษฐ์.

• ต้น ๔ - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ส. สรรพนามบุรุษที่ ๒ ใช้เรียกพระภิกษุสามัญ เช่น ต้นอยู่วัดไหน.

• ต้น ๕ - ว. เนื่องในพระเจ้าแผ่นดิน เช่น ประพาสต้น กฐินต้น ช้างต้น ม้าต้น.