ความหมาย

• 
  

  [ตฺระ-] {กลอน} ก. ตะเบ็ง, เขียนเป็น ตรเบง ก็มี เช่น ย่อมพลแขงตรเบงล่ำสนน ย่อมพลขันธ์ตรเบงล่ำสู้ {ม. คำหลวง มหาราช}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตระเว็ด - [ตฺระเหฺว็ด] น. เจว็ด, แผ่นไม้รูปคล้ายใบเสมา เขียนเป็นรูปเทวดาสัปตเคราะห์สำหรับพิธีบูชาพระเคราะห์, แผ่นไม้รูปคล้ายใบเสมา เขียนเป็นรูปพระภูมิชัยมงคลตั้งประจำศาลพระภูมิ, ใช้ว่า เตว็ด ก็มี.

• ตระเวน - [ตฺระ-] ก. {โบ} เที่ยวตรวจตรา เป็นหน้าที่ของข้าราชการโบราณในกรมพระนครบาล เช่น พลตระเวน, พาไปทั่ว ๆ เพื่อประจาน ในความว่า นำนักโทษตระเวนไปทั่วเมือง, ใช้ว่า กระเวน ตะเวน หรือ ทะเวน ก็มี: ไปทั่ว ๆ เช่น ตระเวนซื้อหนังสือ พาตระเวนไปทั้งวัน. ตระเวนเวหา น. ชื่อท่ารำแบบหนึ่ง โดยมือข้างหนึ่งหงาย งอข้อศอก ระดับแง่ศีรษะ มืออีกข้างหนึ่งตั้งวงแขนตึงระดับไหล่ เอียงศีรษะข้างเดียวกับมือที่หงาย.

• ตระเวนไพร, ตระเวนวัน - ดู ระวังไพร, ระวังวัน.

• ตระแตร้น, ตะแตร้น - [ตระแตฺร้น, -แตฺร้น] {กลอน} ว. เสียงช้างร้อง.

• ตระแบ่ - [ตฺระ-] {โบ} ก. แผ่. {อนันตวิภาค}.