กลับ
คำว่า
ตระแตร้น, ตะแตร้น
ความหมาย
[ตระแตฺร้น, -แตฺร้น] {กลอน} ว. เสียงช้างร้อง.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ตระแบ่
- [ตฺระ-] {โบ} ก. แผ่. {อนันตวิภาค}.
ตระแบก
- [ตฺระ-] {กลอน} น. ต้นตะแบก, กระแบก ก็เรียก.
ตระแบง ๑
- [ตฺระ-] {กลอน} ก. สะแบง, สะพาย, เช่น ทวยท้ายใดตั้งถือ มือกระลึงโล่ห์สล้าง คว้างคระวีตาวตะแบง แขวงซ้ายขวาห้าร้อย {ตะเลงพ่าย}.
ตระแบง ๒
- [ตฺระ-] ก. ผูกไขว้, ผูกบิด, เช่น ผ้าประเจียดประจงจีบซ้อนสวมเศียรแสร้งตระแบงบิดโพกพัน {ม.ร่ายยาว ชูชก}. {ข. ตฺรแบง ว่า ผูกไขว้ด้วยไม้ขันชะเนาะ}.
ตระแบน, ตระแบ่น
- [ตฺระ-] {กลอน} ก. ทิ้งลง, ตกลง, โผลง, เขียนเป็น ตรแบ่น ก็มี เช่น กูก็จะตัดหัวมึงโหงลงจากค่าไม้ ตรแบ่นไว้กลางดิน {ม. คำหลวง ชูชก}. {โบ} น. แผ่น. {อนันตวิภาค}.