กลับ
คำว่า
ตระแบก
ความหมาย
[ตฺระ-] {กลอน} น. ต้นตะแบก, กระแบก ก็เรียก.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ตระแบง ๑
- [ตฺระ-] {กลอน} ก. สะแบง, สะพาย, เช่น ทวยท้ายใดตั้งถือ มือกระลึงโล่ห์สล้าง คว้างคระวีตาวตะแบง แขวงซ้ายขวาห้าร้อย {ตะเลงพ่าย}.
ตระแบง ๒
- [ตฺระ-] ก. ผูกไขว้, ผูกบิด, เช่น ผ้าประเจียดประจงจีบซ้อนสวมเศียรแสร้งตระแบงบิดโพกพัน {ม.ร่ายยาว ชูชก}. {ข. ตฺรแบง ว่า ผูกไขว้ด้วยไม้ขันชะเนาะ}.
ตระแบน, ตระแบ่น
- [ตฺระ-] {กลอน} ก. ทิ้งลง, ตกลง, โผลง, เขียนเป็น ตรแบ่น ก็มี เช่น กูก็จะตัดหัวมึงโหงลงจากค่าไม้ ตรแบ่นไว้กลางดิน {ม. คำหลวง ชูชก}. {โบ} น. แผ่น. {อนันตวิภาค}.
ตระโบม
- [ตฺระ-] {กลอน} ก. โลมเล้า, กอด, เช่น เชยแก้มลลาโลม ตระโบมจูบพระเพาพะงา บัดเดี๋ยวจะคืนมาประสบน้องสำราญรมย์ {อนิรุทธ์}, กระโบม ก็ว่า.
ตระโมจ
- [ตฺระโหฺมด] ว. ว้าเหว่, เปลี่ยวใจ, โดดเดี่ยว, เขียนเป็น ตรโมจ ก็มี เช่น ก็จะให้ไท้ธอยู่ลิงโลจ ตรอมตรโมจพระองค์ ในไพรพงพนเวศนั้น {ม. คำหลวงสักรบรรพ}. {ข. สฺรโงจ}.