[ตฺระ-] ก. ผูกไขว้, ผูกบิด, เช่น ผ้าประเจียดประจงจีบซ้อนสวมเศียรแสร้งตระแบงบิดโพกพัน {ม.ร่ายยาว ชูชก}. {ข. ตฺรแบง ว่า ผูกไขว้ด้วยไม้ขันชะเนาะ}.