[ตฺระ-] ก. กอด, เกี่ยวพัน, เช่น ดุจมือไตรโลกยตระกอง เศิกเสี้ยนยากปอง จะป่ายจะปีนเปลืองตน{อนิรุทธ์}, กระกอง ก็ว่า. {ข. ตฺรกง ว่า หอบ}.