ความหมาย

• 
  

  [ตฺรัดสา] น. คำยกย่องเรียกเจ้านายฝ่ายในชั้นเจ้าฟ้า. {พระราชวิจารณ์}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตรา - [ตฺรา] น. เครื่องหมายทำเป็นรูปต่าง ๆ มีลวดลายประดับ สำหรับประทับเป็นสัญลักษณ์แทนบุคคลหรือองค์กรเป็นต้น เช่น ตราพระราชสีห์ ตราพระคชสีห์ ตราบัวแก้ว หรือสำหรับเป็นเครื่องประดับในจำพวกราชอิสริยาภรณ์ เช่น ตราช้างเผือก หรือสำหรับเป็นเครื่องหมายการค้า เช่น ผ้าตรานกอินทรี. ก. ประทับ เป็นสำคัญ เช่น ตราไว้: กำหนดไว้, จดจำไว้, เช่น ตราเอาไว้ที: ตั้งไว้ เช่น ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้. ตราขุนพล น. ลายที่ขีดเป็นกากบาทที่ก้นหม้อตาลสำหรับปักไว้กันผี. ตราจอง {กฎ} น. ใบอนุญาตให้จับจองที่ดิน ซึ่งกำหนดให้ผู้รับอนุญาตต้องทำประโยชน์ในที่ดินให้แล้วภายในเวลาที่กำหนด. ตราแดง {โบ} น.หนังสือสำคัญซึ่งพนักงานเจ้าหน้าที่อนุญาตให้จับจองที่นา ใช้ในบางจังหวัด แทนตราจอง แต่ไม่กำหนดเวลา ๓ ปี ออกให้ในสมัยหนึ่ง แล้วงดไม่ออกอีก เพื่อเก็บอากรค่านาเป็นนาคู่โค แทนที่เคยเป็นนาฟางลอย. ตราตั้ง น. เอกสารแต่งตั้ง เช่น ตราตั้งพระอุปัชฌายะ ตราตั้งที่พระราชทานให้แก่ธนาคารหรือบริษัทห้างร้านเป็นต้นที่ทำประโยชน์ในราชการส่วนพระองค์หรือประเทศชาติ มีสิทธิที่จะใช้ตราครุฑเพื่อแสดงว่าได้รับพระบรมราชานุญาต. ตราบาป น. บาปติดตัว, ความรู้สึกว่าเป็นบาปซึ่งมีฝังอยู่ในจิตใจตลอดไป. ตราไปรษณียากร น. แสตมป์, {กฎ} บัตรตราใด ๆ ซึ่งจัดให้มีขึ้น เพื่อใช้เป็นค่าไปรษณียากร หรือค่าธรรมเนียมอื่น หรือจำนวนเงินที่จะต้องเสียในการส่งไปรษณียภัณฑ์ รวมทั้งตราไปรษณียากรสำหรับผนึก หรือตราไปรษณียากรที่พิมพ์ ดุน หรือแสดงไว้โดยวิธีอื่นบนซอง กระดาษห่อ ไปรษณียบัตร หรือสิ่งอื่น ๆ. ตราภูมิคุ้มห้าม {โบ} น. หนังสือราชการประจำตัวไพร่หลวงสำหรับบางหมู่บางพวก เดิมเพื่อได้รับการลดหย่อนภาษีอากรต่าง ๆ หรือได้รับยกเว้นการเกณฑ์แรงงานตามที่กำหนดให้ ต่อมาเหลือเพียงการลดหย่อนภาษีอากร. ตรายาง น. ตราที่ทำด้วยยางสำหรับประทับบนกระดาษเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงผู้บริหารหรือผู้มีอำนาจหน้าที่ในการตัดสินใจแต่ลงนามอนุมัติตามที่มีผู้อื่นเสนอมาโดยไม่ได้ตัดสินใจเอง. ตราสาร {กฎ} น. หนังสือสำคัญซึ่งเป็นเอกสารแสดงฐานะหรือสิทธิต่าง ๆ ตามกฎหมาย เช่น ตราสารจัดตั้งโฉนดที่ดิน ตั๋วเงิน.ตราสารจัดตั้ง {กฎ} น. หนังสือสำคัญก่อตั้งนิติบุคคลที่กำหนดขอบเขตแห่งอำนาจหน้าที่หรือวัตถุประสงค์ของนิติบุคคลนั้น. ตราสิน น. {โบ} ถ้อยคำที่แจ้งความไว้เพื่อเป็นหลักฐานของทรัพย์สินที่เสียหายหรือสูญหายจากการถูกปล้น, บางทีเขียนเป็น ตราสีน ก็มี เช่น ให้ทำฎีกาตราสีนแต่โดยสัจโดยจรีง {สามดวง ลักษณะโจร}: การจดทะเบียน เช่น ตราสินหนังสือพิมพ์ ตราสินชื่อย่อโทรเลข. ตราหน้า ก. หมายหน้าไว้: หยามหน้า, สบประมาท.

• ตรากตรำ - [ตฺรากตฺรำ] ก. ทำงานด้วยความยากลำบาก, ทนทำงานด้วยความยากลำบาก, เช่น เขาตรากตรำทำงานมาตั้งแต่อายุยังน้อย: สมบุกสมบัน, ไม่ปรานีปราศรัย, เช่น ใช้ตรากตรำ.

• ตราชู - [ตฺรา-] น. เครื่องชั่งชนิดที่มีถาดชั่งห้อยอยู่ ๒ ข้างคันชั่งหรืออยู่ที่ปลายคาน ๒ ข้างของคันชั่ง ถาดหนึ่งสำหรับใส่ของที่จะชั่ง อีกถาดหนึ่งใส่ตุ้มน้ำหนักมาตรฐานจนตุ้มน้ำหนักสมดุลกับของที่ชั่ง และคานอยู่ในระนาบ. {ฮ. ตราชู: เปอร์. tarazu}.

• ตราบ - [ตฺราบ] {กลอน} น. ข้าง, ฟาก, ริม, เช่นสองตราบจับสูล จำรูลจับศักดิ์ สภักผ้าเกราะผ้ากราย {ม. คำหลวง มหาราช}, ไกวกนนแสงแคลงยยาบสองตราบข้างมรรคา {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์}. สัน. จนถึง, เมื่อ, เช่น ยังมีลมหายใจอยู่ตราบใด ก็ถือว่ายังมีชีวิตอยู่ตราบนั้น. ตราบเท่า บ. ตลอด, ถึง, จวบจวน, เช่น รักษาเอกราชมาได้จนตราบเท่าทุกวันนี้. สัน. ตลอด, ถึง, จวบจวน, เช่น เราจะจงรักภักดีต่อประเทศชาติตราบเท่าชีวิตจะหาไม่,ตราบท้าว ก็ว่า.

• ตราสัง - ก. อาการที่สัปเหร่อนำผ้าขาวห่อศพและใช้ด้ายดิบมัดศพเป็น ๕ เปลาะ.