ความหมาย

• 
  

  น. อาวุธประเภทลูกระเบิดที่ยิงให้พุ่งไปใต้นํ้าเพื่อทำลายที่หมายในการศึก, ลักษณนามว่า ลูก. {อ. torpedo}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตะ - ก. ทา ฉาบ หรือแต้มด้วยปรอทที่มี่เนื้อทองปนอยู่แล้วไล่ด้วยความร้อนให้ปรอทคายทองติดกับเนื้อโลหะนั้น เช่น พานถมตะทอง ขันถมตะทอง.

• ตะเกียกตะกาย - ก. พยายามป่ายปีนไป, พยายามทุกทางเพื่อช่วยเหลือตนเองให้รอดพ้นจากความยากลำบากหรือเพื่อให้ประสบความสำเร็จ, เช่น ตะเกียกตะกายว่ายน้ำเข้าหาฝั่ง ตะเกียกตะกายเรียนจนจบปริญญาโท.

• ตะเกียง ๑ - น. เครื่องใช้สำหรับตามไฟ มีไส้ซึ่งหล่อน้ำมันก๊าดหรือน้ำมันมะพร้าว มีรูปร่างต่าง ๆ ส่วนมากมีหลอดหรือโป๊ะบังลม, ลักษณนามว่า ดวง. ตะเกียงแก๊ส น. ตะเกียงที่ใช้แคลเซียมคาร์ไบด์ทำปฏิกิริยากับนํ้าได้แก๊สอะเซทิลีนซึ่งจุดไฟติดให้ความสว่าง. ตะเกียงเจ้าพายุ น. ตะเกียงชนิดหนึ่ง เมื่อเผาไส้แล้วสูบลมให้ดันน้ำมันเป็นไอขึ้นไปเลี้ยงไส้ทำให้เกิดแสงสว่างนวลจ้า. ตะเกียงรั้ว น. ตะเกียงหิ้วที่มีลวดพันรอบครอบแก้วซึ่งครอบดวงไฟ. ตะเกียงลาน น. ตะเกียงชนิดไขลานให้ใบพัดหมุนเป่าลมไล่ควัน และช่วยให้ไฟสว่างนวล.

• ตะเกียง ๒ - น. หน่อสับปะรดที่แตกออกจากโคนขั้วของผล, หน่อกล้วยไม้ประเภทหวายที่แตกออกจากข้อ.

• ตะเกียบ - น. เครื่องใช้สำหรับคีบอาหารทำด้วยไม้หรืองาเป็นต้นเป็นคู่ ๆ: ชื่อเสาสั้นคู่หนึ่งที่ฝังลงดินสำหรับขนาบเสากลางซึ่งอยู่เหนือพื้นดินอย่างเสาดอกไม้พุ่ม เสาหงส์เสาโคม เสาธง ให้ตั้งตรง มีสลัก ๒ อัน เมื่อถอดสลักอันหนึ่งออกแล้วโน้มเสากลางลงมาได้: โดยปริยายใช้เรียกของที่เป็นคู่สำหรับคีบ เช่น ตะเกียบรถจักรยาน: ครีบคู่ที่อยู่ตรงอกปลา, ขาม้า ก็เรียก: เรียกขาคนที่ลีบเล็กว่า ขาตะเกียบ: ส่วนล่างของกระดูกเชิงกรานที่แตะพื้นในเวลานั่ง: กระดูกอ่อน ๒ อันที่ก้นของสัตว์ปีก.