ความหมาย

• 
  

  น. หน่อสับปะรดที่แตกออกจากโคนขั้วของผล, หน่อกล้วยไม้ประเภทหวายที่แตกออกจากข้อ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตะเกียบ - น. เครื่องใช้สำหรับคีบอาหารทำด้วยไม้หรืองาเป็นต้นเป็นคู่ ๆ: ชื่อเสาสั้นคู่หนึ่งที่ฝังลงดินสำหรับขนาบเสากลางซึ่งอยู่เหนือพื้นดินอย่างเสาดอกไม้พุ่ม เสาหงส์เสาโคม เสาธง ให้ตั้งตรง มีสลัก ๒ อัน เมื่อถอดสลักอันหนึ่งออกแล้วโน้มเสากลางลงมาได้: โดยปริยายใช้เรียกของที่เป็นคู่สำหรับคีบ เช่น ตะเกียบรถจักรยาน: ครีบคู่ที่อยู่ตรงอกปลา, ขาม้า ก็เรียก: เรียกขาคนที่ลีบเล็กว่า ขาตะเกียบ: ส่วนล่างของกระดูกเชิงกรานที่แตะพื้นในเวลานั่ง: กระดูกอ่อน ๒ อันที่ก้นของสัตว์ปีก.

• ตะเข้ ๑ - {ปาก} น. จระเข้.

• ตะเข้ ๒ - น. ตัวไม้จากกลางจั่วบ้านตรงมายังชายคาพาดเป็นมุม ๔ มุม มีเฉพาะบ้านทรงปั้นหยาหรือทรงมนิลา: ไม้ยึดเสาเรือนหรือเสาเขื่อน. ตะเข้ขบฟันน.โฉลกสำหรับนับตาแต่ละปล้องของไม้ตะพดที่ทำ ด้วยไม้ไผ่.

• ตะเข็บ ๑ - น. ชื่อสัตว์พวกเดียวกับกิ้งกือ แต่เรียกแยกโดยถือเอาพวกที่มีขนาดเล็ก เช่น ยาวน้อยกว่า ๕-๖ เซนติเมตร ลำตัวเล็ก มีจำนวนปล้อง ๓๑-๑๗๓ ปล้อง แต่ละปล้องมีขา ๒ คู่ และขายาวกว่าปล้องลำตัวมาก ที่แพร่หลาย เช่น สกุล Orthomorpha ในวงศ์ Paradoxsomatidae ไม่มีตา, จะเข็บ หรือ ขี้เข็บ ก็เรียก. ตะเข็บไต่ขอน น. ชื่อกลอนกลบทแบบหนึ่ง กำหนดให้แต่ละวรรคใช้คำลหุคำครุสลับกันไปตลอดการแต่ง เช่น ระทวยระทดสลดสละขนิษฐ์ขนาง ระเหระหนกระวนกระวายระคายระคาง จะแรมจะร้างอนงค์อนาถนิราสนิรา {จารึกวัดโพธิ์}.

• ตะเข็บ ๒ - ดู ตะกาด ๒.