ความหมาย

• 
  

  น. ตัวไม้จากกลางจั่วบ้านตรงมายังชายคาพาดเป็นมุม ๔ มุม มีเฉพาะบ้านทรงปั้นหยาหรือทรงมนิลา: ไม้ยึดเสาเรือนหรือเสาเขื่อน. ตะเข้ขบฟันน.โฉลกสำหรับนับตาแต่ละปล้องของไม้ตะพดที่ทำ ด้วยไม้ไผ่.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตะเข็บ ๑ - น. ชื่อสัตว์พวกเดียวกับกิ้งกือ แต่เรียกแยกโดยถือเอาพวกที่มีขนาดเล็ก เช่น ยาวน้อยกว่า ๕-๖ เซนติเมตร ลำตัวเล็ก มีจำนวนปล้อง ๓๑-๑๗๓ ปล้อง แต่ละปล้องมีขา ๒ คู่ และขายาวกว่าปล้องลำตัวมาก ที่แพร่หลาย เช่น สกุล Orthomorpha ในวงศ์ Paradoxsomatidae ไม่มีตา, จะเข็บ หรือ ขี้เข็บ ก็เรียก. ตะเข็บไต่ขอน น. ชื่อกลอนกลบทแบบหนึ่ง กำหนดให้แต่ละวรรคใช้คำลหุคำครุสลับกันไปตลอดการแต่ง เช่น ระทวยระทดสลดสละขนิษฐ์ขนาง ระเหระหนกระวนกระวายระคายระคาง จะแรมจะร้างอนงค์อนาถนิราสนิรา {จารึกวัดโพธิ์}.

• ตะเข็บ ๒ - ดู ตะกาด ๒.

• ตะเข็บ ๓ - น. ชื่อไม้เถาชนิด Pothos scandens L. ในวงศ์ Araceae เกาะติดกับต้นไม้ใหญ่, หวายตะมอย ก็เรียก.

• ตะเข็บ ๔ - น. แนวผ้าหรือสิ่งอื่นตอนที่เย็บติดกัน, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ตะเข็บรอยต่อจังหวัด.

• ตะเขิ่ง - น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง มีทั้งทางบรรเลงและทางขับร้องปรากฏในระบำดาวดึงส์.