ความหมาย

• 
  

  [-กฺรน] น. ขี้ตะกอนที่จับเกรอะอยู่ที่ก้นภาชนะ, กากโลหะที่หลอมแล้วติดอยู่ตามก้นเบ้า, ตะกรัน ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตะกรวย - [-กฺรวย] {โบ} น. ภาชนะสานด้วยตอก ตาห่าง ๆ คล้ายตาชะลอม ทรงกระบอกปากกลม ก้นมน เช่น เมื่อข้าพเจ้าตัดศีรษะกามะนีขาดแล้ว จะได้รับเอาศีรษะมิให้ทันตกลงถึงดิน ใส่ในตะกรวยซึ่งแขวนไปกับข้างม้านั้นเข้ามาถวายพระองค์ {ราชาธิราช สมิงพระรามอาสา}.

• ตะกร้อ - [-กฺร้อ] น. ลูกกลมสานด้วยหวายเป็นต้นเป็นตา ๆ สำหรับเตะ: ชื่อกีฬาชนิดหนึ่งที่ใช้ตะกร้อเป็นอุปกรณ์ เช่น ตะกร้อลอดบ่วง ตะกร้อข้ามตาข่าย เซปักตะกร้อ: เครื่องมือสอยผลไม้ ทำด้วยไม้ หวาย หรือไม้ไผ่เป็นซี่ รูปรีคล้ายกาบปลี ตรงปากมีฟันสำหรับสอย นำมาต่อกับด้ามไม้ไผ่: เครื่องสานยาชัน รูปคล้ายปุ้งกี๋ แต่เล็กกว่า ใช้วิดนํ้าเรือ, กร้อ ก็เรียก: เครื่องสานรูปทรงกระบอกสำหรับใส่ไว้ในไหหมักน้ำปลาเป็นต้น เพื่อกรองเอาส่วนที่เป็นน้ำ: เครื่องสานมีรูปคล้ายคลึงเช่นนั้น สำหรับสวมปากม้าหรือปากหมาเป็นต้น: {โบ} เครื่องดับไฟสานเป็นรูปรีคล้ายปลีกล้วย พันผ้าชุบนํ้า มีด้ามยาว สำหรับดับและคลึงลูกไฟที่มาติดหลังคา บางทีเขียนเป็น กระตร้อ ก็มี เช่น ให้ตรวจเอาพร้าขอกระตร้อน้ำ จงทุกที่พนักงานให้สรัพไว้ {สามดวง}, กะต้อ ก็เรียก.

• ตะกร่อม - [-กฺร่อม] ดู กร่อม ๒.

• ตะกรัน - [-กฺรัน] ดู ตะกรน ๒.

• ตะกรับ ๑ - [-กฺรับ] น. ดินเผาหรือเหล็กเป็นแผ่นเจาะเป็นรู ๆ สำหรับรองถ่านเพื่อให้ลมเดินผ่านได้และขี้เถ้าตกลงข้างล่าง ใช้กับเตาที่ใช้ถ่านหรือฟืนเช่นเตาอั้งโล่, รังผึ้ง ก็ว่า: เหล็กทำเป็นซี่ ๆ มีด้ามจับ สำหรับปิ้งปลาเป็นต้น.