ความหมาย

• 
  

  [-กฺรุม-กฺราม] ก. กิริยาที่ทำไปอย่างผลีผลาม ไม่สำรวมในการบริโภค เป็นต้น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตะกละ, ตะกลาม - [-กฺละ, -กฺลาม] ว. มักกิน, กินไม่เลือก, เห็นแก่กิน, มักใช้รวมกันว่า ตะกละตะกลาม หมายความว่า อยากกินมาก ๆ, จะกละจะกลาม ก็ว่า.

• ตะกวด - น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานชนิด Varanus bengalensis {Gray} ที่พบในประเทศไทยคือ ชนิดย่อย V. b. nebulosus {Gray} ในวงศ์ Varanidae จมูกอยู่ใกล้ตา ปากและคอค่อนข้างยาว ลิ้นแยกเป็น ๒ แฉกยาว ลำตัวกลมยาวสีนํ้าตาลเหลือง หางยาว ซ่อนตัวตามโพรงไม้ในป่า มักหากินตามพื้นดิน ไม่ค่อยลงน้ำ ปีนต้นไม้ได้ดี กินอาหารได้หลากหลายทั้งสัตว์ ซากสัตว์ และพืช, แลน หรือ จะกวด ก็เรียก.

• ตะกอ ๑ - น. ส่วนของเครื่องทอผ้า ประกอบด้วยก้านไม้ ๒ อัน ซึ่งมีด้ายร้อยระหว่างก้านไม้ สำหรับแยกเส้นด้ายยืนดึงให้ขึ้นลงเพื่อให้ขัดกับเส้นด้ายพุ่ง.

• ตะกอ ๒ - ว. {โบ} เพิ่งจะรุ่นหนุ่มรุ่นสาว, ใช้แก่คนหรือสัตว์ {ปรัดเล}, ใช้ว่า สะกอ ก็มี: แรกรุ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ รุ่น หรือ หนุ่ม เป็น รุ่นตะกอ หนุ่มตะกอ.

• ตะกอน - น. สิ่งที่ละลายปนอยู่ในนํ้าหรือของเหลวอื่นแล้วจับตัวตกจมลงนอนก้นภาชนะเป็นต้น: {ภูมิ} เศษหิน ดิน แร่ และอินทรียวัตถุที่เกิดจากกระบวนการผุสลายและพังทลาย วัสดุเหล่านี้ถูกน้ำ ลม หรือธารน้ำแข็งพามาสะสม.