ความหมาย

• 
  

  น. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า ทำให้มีอาการปวดหัวเวลาเช้า ๆ ปวดกระบอกตา เมื่อเห็นแดดจะลืมตาไม่ขึ้น เรียกว่า ลมตะกัง, ปะกัง ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตะกั่ว - น. แร่จำพวกโลหะ มีลักษณะอ่อน ละลายตัวง่าย มีหลายชนิดด้วยกัน ได้แก่ ตะกั่วเกรียบ คือ ตะกั่วกรอบ ตะกั่วนม คือ ตะกั่วอ่อน: {โบ} ดีบุก {ปรัดเล, ปาเลกัว}: {วิทยา} ธาตุลำดับที่ ๘๒ สัญลักษณ์ Pb เป็นโลหะสีขาวแกมนํ้าเงิน ลักษณะเป็นของแข็ง เนื้ออ่อน หลอมละลายที่ ๓๒๗.๔ °ซ. ใช้ประโยชน์ผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ สารประกอบของตะกั่วใช้ในอุตสาหกรรมสีทาตะกั่วและสารประกอบของตะกั่วเป็นพิษต่อร่างกาย. {อ. lead}. ตะกั่วเกรียบ น. ตะกั่วที่ประสมโลหะบางอย่างเช่นสังกะสี นิยมใช้ทำพระเครื่อง. ตะกั่วขาว ดู ตะกั่วนม. ตะกั่วดำ {โบ} น. ดีบุก. ตะกั่วแดงน. สารประกอบประเภทออกไซด์ของตะกั่ว มีสูตร Pb3O4 ลักษณะเป็นผงละเอียดสีแดงเข้ม ใช้ประโยชน์ในอุตสาหกรรมทำสีทา และทำแก้ว, เสน ก็เรียก. {อ. red lead, minium}. ตะกั่วตัด ว. สีนกพิราบหรือสีเทาอมฟ้า. ตะกั่วนม {โบ} น. ตะกั่วขาว, ตะกั่วที่มีเนื้อบริสุทธิ์, บริสุทธิ์ ก็เรียก.

• ตะกาง - น. เครื่องดักจระเข้อย่างหนึ่ง ใช้เบ็ดตัวเดียวหรือหลายตัวผูกรวมกัน เบ็ดนี้เกี่ยวเหยื่อไว้ ใช้เชือกซึ่งปลายข้างหนึ่งผูกเบ็ดแล้วโยงไว้กับทุ่นซึ่งเป็นปล้องไม้ไผ่ขนาดใหญ่ ปลายเชือกอีกข้างหนึ่งผูกกับหลักที่อยู่บนบก: เครื่องล่อใจ: สะกาง ก็เรียก.

• ตะกาด ๑ - น. ที่ดินซึ่งอยู่หลังหาดชายทะเลขึ้นไป แต่มีนํ้าเค็มซึมขึ้นไปถึงได้.

• ตะกาด ๒ - น. ชื่อกุ้งขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Penaeidae เช่น ชนิด Metapenaeus ensis {De Haan} ลำตัวสีเหลืองอ่อน ผิวเปลือกเป็นมัน พบในบริเวณนํ้ากร่อยและชายฝั่งทะเล, ชันกาด ตะเข็บ หรือ หัวมัน ก็เรียก.

• ตะกาย - ก. พยายามป่ายปีน เช่น แมวตะกายฝา หมาตะกายเจ้าของ.