ความหมาย

• 
  

  น. ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงหน้าพาทย์, กระบองกัน ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตะบองราหู - น. ชื่อโรคซางชนิดหนึ่ง เกิดแก่ทารกแรกเกิดจนถึงอายุ ๑๒ เดือน, กระบองราหู ละบองราหู หรือ ลำบองราหู ก็เรียก.

• ตะบอย - ว. อาการที่ทำอย่างชักช้ารํ่าไร.

• ตะบัน ๑ - น. เครื่องตำหมากของคนแก่ มีรูปทรงคล้ายกระบอก โดยมากทำด้วยทองเหลือง มีลูกตะบันสำหรับตำ และมีดากอุดก้น. {เทียบ ข.ตฺบาล่ ว่า ครก}. ก. ทิ่ม แทง หรือกระแทกลงไป, กระทุ้ง: {ปาก} ดึงดัน เช่น ตะบันเถียง. ว. คำประกอบกริยาหมายความว่า ไม่มียับยั้ง, เรื่อยไป, เช่น เที่ยวตะบัน เถียงตะบัน, ตะบันราด ก็ว่า. ตะบันน้ำกิน {สำ} ก. เคี้ยวของกินไม่ไหวเพราะแก่มาก. ตะบันไฟ น. ของอย่างหนึ่งรูปคล้ายตะบันทำด้วยเขาควายเป็นต้น เจาะช่องแคบ ๆ ขนาดครือ ๆ กับลูกตะบัน มีลูกตะบันสำหรับตบลงไปในกระบอกโดยเร็วเพื่อให้เกิดไฟติดเชื้อที่ปลายลูกตะบันนั้น. ตะบันราด {ปาก} ว. คำประกอบกริยาหมายความว่า ไม่มียับยั้ง, เรื่อยไป, เช่น เที่ยวตะบันราด เถียงตะบันราด, ตะบัน ก็ว่า.

• ตะบัน ๒ - น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Xylocarpus rumphii {Kostel.} Mabb. ในวงศ์ Meliaceae ขึ้นตามโขดหินชายทะเล.

• ตะบิ้ง - น. พื้นที่ในกระทงนาเล็ก ๆ, กระบิ้ง ก็เรียก.