ก. ผึ่งให้แห้ง เช่น ตากผ้า, ปล่อยทิ้งไว้กลางแจ้ง เช่น ตากแดด ตากฝน: ตรำ, สู้ทน, เช่น เดินตากฝนนอนตากยุง. ว. ที่ผึ่งแดดจนแห้ง เช่น ข้าวตาก กล้วยตาก: เรียกหลังคาเรือนที่ชันน้อย ว่า หลังคาตาก. ตากตน {กลอน} ก. นอนแผ่, นอนหงาย, เช่น ผลักให้ตากตนอยียด ชรดียดด้าวดิ้นดรนอนอยู่แล {ม. คำหลวงกุมาร}. ตากสมอง ก. พักผ่อนเพื่อคลายความเคร่งเครียดโดยไปอยู่ในที่สงบหรือที่มีอากาศปลอดโปร่ง. ตากหน้าก. สู้ทนอาย. ตากอากาศ ก. ไปพักผ่อนในที่ที่มีอากาศดี.