กลับ
คำว่า
ตุ๊ ๒
ความหมาย
{ถิ่น–พายัพ} น. พระภิกษุ. {มาจากคำว่า สาธุ}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ตุ, ตุ ๆ
- ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อหรือปลาที่ตากไม่ได้แดดเป็นต้น, ใช้ประกอบกับคำ เหม็น เป็น เหม็นตุ. ตุตัง ว. ตึตัง, เหม็นตืด, ล้างไม่ค่อยหายเหม็น.
ตุ๊กแก ๑
- น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานหลายชนิดหลายสกุล ในวงศ์ Gekkonidae หัวโต ลำตัวยาว มีลายเป็นจุดสีต่าง ๆ กระจายอยู่ด้านบนของตัวเปลี่ยนสีได้ หางค่อนข้างยาว ตีนมีลักษณะพิเศษสามารถเกาะตามพื้นเรียบได้ ไข่กลมติดตามผนัง หลายชนิดร้องเสียงดัง ออกหากินในเวลากลางคืน ต๊กุแกที่พบบ่อยตามบ้านเรือนและในป่า ได้แก่ ตุ๊กแกใหญ่ [Gekko gecko {Linn.}] บางชนิดร่อนตัวได้ ได้แก่ ตุ๊กแกบินหางเฟิน {Ptychozoon lionatumAnnandale}, พายัพเรียก ต๊กโต, อีสานเรียก กับแก้. ว. มีลวดลายเป็นดอกดวงเลอะเทอะ เช่น ผ้าลายตุ๊กแก ตัวลายเป็นตุ๊กแก.
ตุ๊กแก ๒
- {๑} ดู แค้. {๒} ดู เก๋า.
ตุ๊กแกใบกลม
- ดู ตีนตุ๊กแก {๓}.
ตุ๊กตา
- [ตุ๊กกะ-] น. ของเล่นของเด็กซึ่งทำเป็นรูปคนหรือสัตว์เป็นต้น มักมีขนาดเล็กกว่าตัวจริง, ลักษณนามว่า ตัว: เงาที่ปรากฏเป็นรูปคนเล็ก ๆ เป็นต้น ในแววตา: ที่รับเพลาและข้อเสือเครื่องจักรเพื่อให้เที่ยง: ชื่อเสาที่ยันขื่อคัด: ตัวอย่างที่สมมุติขึ้นมาประกอบคำอธิบายหรือวินิจฉัยเป็นต้น เช่นตั้งตุ๊กตามาดู. ตุ๊กตาล้มลุก น. ตุ๊กตาไม่มีขา ฐานโค้ง มีโลหะถ่วงอยู่ข้างในฐานเมื่อผลักให้ล้มแล้วจะกลับตั้งขึ้นมาได้เอง, โดยปริยายหมายถึงคนเจ็บไข้ที่ไม่ค่อยมีกำลังวังชา ประเดี๋ยวล้มนอน ประเดี๋ยวลุกนั่ง. ตุ๊กตาเสียกบาล [-เสียกะบาน] น. ตุ๊กตาที่ใส่กระบะกาบกล้วยพร้อมทั้งเครื่องเซ่นผีแล้วนำไปวางไว้ที่ทางสามแพร่งหรือลอยนํ้า.