[ถะหฺนน] น. ทางที่ทำขึ้น, ลักษณนามว่า สาย, เส้น, สนน ก็ว่า, โบราณเขียนเป็น ถนล. {จารึกวัดป่ามะม่วง}. {ข. ถฺนล่}. ถนนลาดยาง น. ถนนที่เทผิวจราจรด้วยยางมะตอยผสมกับหินย่อยหรือทรายเป็นต้น. ถนนส่วนบุคคล {กฎ} น. ถนนที่เจ้าของสงวนสิทธิไว้เป็นส่วนบุคคล แม้จะเปิดให้ประชาชนใช้เป็นการทั่วไปหรือเป็นครั้งคราวก็ตาม. ถนนสาธารณะ {กฎ} น. ถนนที่เป็นของรัฐหรือหน่วยงานของรัฐ และประชาชนทั่วไปมีสิทธิใช้เป็นทางสัญจรได้.