[ทอระ-] {กลอน} ก. ดิ้นรนอยากรู้, ร้องดัง, เช่น ในเมื่อกูไห้ทรหูรํ่าร้อง สยงมี่ก้องกลางดง {ม. คําหลวง ชูชก}. {ข. ทฺรโห ว่า ร้องไห้โฮ}.