{กลอน} ก. กระเดาะ, กระดก, เช่น สิ้นทั้งพันปากกระดากลิ้น, สิบปากกระดากลิ้นเคี้ยวฟัน {รามเกียรติ์ ร. ๑}. {อะหม ตาก ว่า กระเดาะปาก}.