ความหมาย

• 
  

  {ปาก} ว. ทื่อ, ไม่เฉียบแหลม, โง่.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ทึม ๑ - น. โรงสําหรับตั้งศพของราษฎรเพื่อประกอบพิธีเผา เรียกว่า โรงทึม.

• ทึม ๒, ทึม ๆ - ว. ครึ้ม, มัวซัว, เช่น ท้องฟ้าทึม สีทึม ๆ.

• ทึมทึก - ว. จวนแก่, เรียกมะพร้าวที่จวนแก่ ว่า มะพร้าวทึมทึก, เรียกสาวใหญ่ที่ยังไม่ได้แต่งงาน ว่า สาวทึมทึก, ทึนทึก ก็ว่า.

• ทื่อ - ว. ไม่คม {ใช้แก่ของแบน ๆ ที่มีคมแต่ไม่คม} เช่น มีดทื่อ: ไม่เฉียบแหลม เช่น ปัญญาทื่อ: ไม่มีลับลมคมใน เช่น พูดทื่อ ๆ: นิ่งเฉยอยู่ไม่กระดุกกระดิกเหมือนสิ่งไม่มีชีวิต เช่น แข็งทื่อ, ซื่อ ก็ว่า. ก. รี่เข้าใส่โดยไม่ระมัดระวัง เช่น ทื่อเข้าใส่.

• ทุ ๑ - ว. คําอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลําบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทําได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า ปัญญาทราม เป็นต้น. {ดู ทุร ประกอบ}. {ป.: ส. เดิมเป็น ทุสฺ}.