ความหมาย

• 
  

  [ทุบ-] {แบบ} ว. มีสีไม่งาม, มีผิวไม่งาม. {ป. ทุพฺพณฺณ: ส. ทุรฺวรฺณ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ทุพพล - [ทุบพน] {แบบ} ว. มีกําลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้, ทุรพล ก็ว่า. {ป.: ส. ทุรฺพล}. ทุพพลภาพ [ทุบพนละพาบ] ว. หย่อนกําลังความสามารถที่จะประกอบการงานตามปรกติได้.

• ทุพภาษิต - [ทุบพาสิด] น. ชื่ออาบัติจําพวกหนึ่งในอาบัติทั้ง ๗ จัดไว้ในพวกลหุกาบัติคืออาบัติเบาที่เปรียบด้วยลหุโทษ. {ป.}.

• ทุพภิกขภัย - [ทุบพิกขะไพ] น. ภัยอันเกิดจากข้าวยากหมากแพงหรือการขาดแคลนอาหารในบ้านเมือง. {ป.}.

• ทุพภิกขันดร, ทุพภิกข - [ทุบพิกขันดอน, ทุบพิกขันดะระกับ] น. ระยะเวลาที่กําหนดไว้ว่าเป็นตอนที่ขาดแคลนอาหาร เกิดขึ้นเมื่อมนุษย์มีโลภะหนา. {ป.}. {ดู อันตรกัป ประกอบ}.

• ทุพภิกษา - [ทุบพิก-] น. การอัตคัดเสบียง, ทุรภิกษ์ ก็ว่า. {ป. ทุ + ส. ภิกฺษ}.