ก. เอนตัวหรือทอดตัวลงกับพื้นหรือที่ใด ๆ เพื่อพักผ่อนเป็นต้น, อาการที่ทำให้ของสูง ๆ ทอดลง เช่น เอาเสานอนลง, อาการที่พรรณไม้บางชนิด เช่น จามจุรี ผักกระเฉด ไมยราบ หลุบใบในเวลาใกล้จะสิ้นแสงตะวัน. ว. ลักษณะที่ตรงข้ามกับ ยืน หรือ ตั้ง เช่น แนวนอน แปนอน. นอนก้น ก. อาการที่ผงหรือตะกอนเป็นต้นในของเหลวตกลงไปอยู่ก้นที่รับของเหลวนั้น เช่น ตะกอนนอนก้น. นอนกลางดินกินกลางทราย {สำ} ก. มีความเป็นอยู่อย่างลำบากเพราะไม่มีที่อยู่ที่กินอย่างปรกติ. นอนกิน {สำ} ก. ไม่ต้องทำงานก็มีกิน โดยมีผลประโยชน์เป็นรายได้ เช่น นอนกินดอกเบี้ย. นอนกินบ้านกินเมือง {สำ} ก. นอนตื่นสายด้วยความเกียจคร้าน {ใช้เป็นคำประชด}. นอนใจ ก. วางใจ, ไม่รีบร้อน. นอนตาไม่หลับ {ปาก} ก.นอนหวาดต่อภัยหรือเป็นทุกข์หรือห่วงใย. นอนตีพุง {ปาก} ก. ได้ผลประโยชน์โดยไม่ต้องทำอะไร: สบายใจ, หมดกังวล. นอนนก ก. นั่งหลับ. นอนแบ็บ ก. นอนอยู่กับที่ ลุกไม่ไหว ในลักษณะที่หมดกำลังหรือเจ็บป่วยมีอาการเพียบเป็นต้น. นอนโรง ก. นอนค้างคืนล่วงหน้าที่โรงที่ใช้แสดง ก่อนกำหนดงาน {ใช้แก่โขนเป็นต้น} เช่น โขนนอนโรง ลิเกนอนโรง. นอนเล่น ก. นอนพักผ่อนโดยไม่คิดว่าจะหลับ. นอนวัน ก. หมุนเร็วเที่ยงตรง {ใช้เรียกลูกข่างเป็นต้นที่หมุนเรียบอยู่กับที่}. นอนเวร ก. ผลัดเปลี่ยนกันมานอนรักษาการณ์นอกเวลาทำงาน. นอนหลับทับสิทธิ์ ก. ไม่ใช้สิทธิ์ที่ตนมีอยู่เมื่อถึงคราวที่ควรจะใช้, ทับสิทธิ์ ก็ว่า, {กฎ: ปาก} ไม่ไปใช้สิทธิเลือกตั้ง. นอนหลับไม่รู้ นอนคู้ไม่เห็น {สำ} ก. ไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น, ไม่รู้อีโหน่อีเหน่. นอนเอือก ก. นอนอืดอย่างเกียจคร้าน.