{กลอน} ว. นิ่ม, อ่อน, เช่น ต่างต่างคันธเกล้ากลิ่น แก่เนื้อนักนิ่นสองกรษัตร {ม. คำหลวง กุมาร}, โดยปริยายหมายถึง ผู้หญิง เช่น จากมานักนิ่นเนื้อ นอนหนาว {กำสรวล}. {ถิ่น–อีสาน หนักหนิ่น ว่า อ่อน, นุ่ม, นุ่มละไม}.