น. คำประกอบหน้าคำเพื่อแสดงว่าเป็นเพศหญิง เช่น นางฟ้า นางบำเรอ นางละคร นางพระกำนัล: คำแทนชื่อหญิง เช่น นางก็ร้อยพวงมาลัย: {กฎ} คำนำหน้าชื่อหญิงซึ่งจดทะเบียนสมรส แต่หญิงซึ่งจดทะเบียนสมรสแล้วจะใช้คำนำหน้าชื่อว่า นางสาว ต่อไปก็ได้: คำนำหน้าชื่อภรรยาที่เรียกตามราชทินนามของสามีที่มีบรรดาศักดิ์ตํ่ากว่าพระยาลงมา เช่น นางมหาเทพกษัตรสมุห {บรรเลง สาคริก}: คำเรียกหรือคำนำหน้าชื่อหญิงที่มีพฤติกรรมไม่ดีหรือน่ารังเกียจเป็นต้น เช่น นางแพศยามักออกเสียงสั้นว่า นัง เป็น นังแพศยา: คำเรียกสัตว์ตัวเมียโดยสุภาพ เช่น นางช้าง นางม้า: ใช้แทนคำว่า อี ที่เป็นพยางค์ต้นของบางคำเพื่อความสุภาพ เช่น หอยนางรม นกนางแอ่น ตุ่มนางเลิ้ง {ดู อี}: ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์เรวดี มี ๑๖ ดวง เห็นเป็นรูปผู้หญิงท้อง, ดาวปลาตะเพียน ก็เรียก. นางกราย น. ท่ารำชนิดหนึ่งที่หมอช้างรำเมื่อนำช้างบำรูงาเสร็จครั้งแรกแล้ว, ชื่อการฟันขอช้างแบบหนึ่งสำหรับบังคับช้าง. นางกล่อมตัว น. ชื่อท่ารำแบบหนึ่ง โดยมือทั้งสองตั้งวง ระดับชายพก เอียงศีรษะข้างใดก็ได้. นางกลางเมือง น. หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี, โสเภณี หญิงโสเภณี นครโสเภณี หญิงนครโสเภณี หรือ หญิงงามเมือง ก็ว่า. นางกวัก ๑ น. เครื่องรางชนิดหนึ่ง ทำเป็นรูปหญิงนั่งพับเพียบ มือซ้ายถือถุงเงินวางบนตัก มือขวายกขึ้นเสมอตา แสดงอาการกวักมือ มักแกะสลักด้วยไม้โพที่ปั้นหล่อด้วยโลหะก็มี ทำขึ้นด้วยความเชื่อว่าทำให้ค้าขายดี. นางกำนัล น. หญิงชาววังมีหน้าที่รับใช้พระมหากษัตริย์. นางงาม น. หญิงสาวที่ชนะการประกวดความงาม. นางจรัล น. เสาที่ปักรายเป็นแถว ไว้ระยะแต่ละต้นห่างกันพอสมควร สำหรับแสดงแนวถนนหรือกั้นเขต, นางเรียง ก็ว่า. นางตานีน. ผีผู้หญิงที่เชื่อว่าสิ่งอยู่ที่ต้นกล้วยตานี. นางแต่งตัวสะ น. หญิงสาววัยรุ่นแต่งตัวใส่เกี้ยว นุ่งผ้าลายพื้นเขียว ห่มผ้าแพรพื้นแดงเดินประนมมือตามกระบวนแห่เต็มยศขนาบพระราชยานในพระราชพิธีโสกันต์, นางสะ หรือ สาวสะ ก็เรียก.นางท้าว น. {ปาก} ตำแหน่งหญิงอาวุโส ซึ่งเป็นเจ้าจอม เจ้าจอมมารดาในรัชกาลก่อน หรือหญิงราชนิกุลซึ่งพระมหากษัตริย์โปรดเกล้าฯ ตั้งไว้ในตำแหน่งสำหรับดูแลราชกิจฝ่ายในพระราชวัง: นางพญา. นางนม ดูแม่นม. นางแนบ น. เสาหินคู่หนึ่ง สลักลวดลายตั้งแนบกรอบเช็ดหน้า สำหรับประดับตกแต่ง ๒ ข้างประตูปราสาทหินให้ดูงดงาม และมีส่วนช่วยค้ำจุนทับหลังด้วย, บังอวด ก็ว่า.นางใน น. สตรีที่รับราชการในราชสำนัก เช่น สนมกำนัล คุณพนักงาน. นางบำเรอ น. หญิงที่ปรนเปรอเฉพาะชายคนใดคนหนึ่งในทางกามารมณ์โดยมิได้อยู่ในฐานะภรรยา. นางแบบ น. ผู้หญิงที่แสดงแบบเสื้อหรือเครื่องประดับเป็นต้น. นางพญา น. พระราชินี, นางผู้เป็นใหญ่. นางพระกำนัล น. คุณพนักงานหญิงที่ยังมิได้แต่งงาน มีหน้าที่ปฏิบัติรับใช้พระมหากษัตริย์และเจ้านาย. นางฟ้า น. นางในเทพนิยายที่ถือว่าอยู่บนสวรรค์. นางเมือง {โบ} น. มเหสี, พระชายา. นางไม้ น. ผีผู้หญิงที่เชื่อว่าสิงอยู่ตามต้นไม้ใหญ่มีต้นตะเคียนเป็นต้น. นางรอง น. ตัวรองฝ่ายหญิงในการแสดงละครหรือภาพยนตร์เป็นต้น.นางร้องไห้ {โบ} น. หญิงผู้ดี มีฐานะเป็นเจ้าจอม เจ้าจอมมารดาในพระมหากษัตริย์ที่สวรรคต ได้รับการจัดมาร้องไห้หน้าพระบรมโกศซึ่งทรงพระบรมศพเป็นการอาลัย. นางเรียง น. เสาที่ปักรายเป็นแถว ไว้ระยะแต่ละต้นห่างกันพอสมควร สำหรับแสดงแนวถนนหรือกั้นเขต, นางจรัล ก็ว่า. นางโลม {ปาก} น. หญิงโสเภณี. นางสนองพระโอษฐ์ น. คุณพนักงานหญิงที่แต่งงานแล้ว มีหน้าที่รับพระราชเสาวนีย์ไปปฏิบัติหรือเชิญพระราชเสาวนีย์ไปติดต่อข้อราชการตามพระราชประสงค์ของพระราชินี เป็นตำแหน่งที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมแต่งตั้ง. นางสะ น. หญิงสาววัยรุ่นแต่งตัวใส่เกี้ยว นุ่งผ้าลายพื้นเขียว ห่มผ้าแพรพื้นแดงเดินประนมมือตามกระบวนแห่เต็มยศขนาบพระราชยานในพระราชพิธีโสกันต์, นางแต่งตัวสะ หรือ สาวสะก็เรียก. นางสาว {กฎ} น. คำนำหน้าชื่อหญิงที่มีอายุตั้งแต่ ๑๕ ปีบริบูรณ์ขึ้นไป และยังไม่ได้จดทะเบียนสมรส แต่หญิงซึ่งจดทะเบียนสมรสแล้วหรือหญิงซึ่งเป็นหม้ายก็มีสิทธิใช้คำนำหน้าชื่อว่า นางสาว ได้. นางห้าม น. สตรีผู้เนื่องในพระราชวงศ์หรือสตรีสามัญที่เป็นภรรยาของเจ้านาย, เดิมเรียกว่า ห้าม ต่อมาเรียกว่านางห้าม หม่อมห้าม และ หม่อม ตามลำดับ. นางอ้อม น. คร่าวเสาเพนียด. นางเอก น. ตัวเอกฝ่ายหญิงในการแสดงละครหรือภาพยนตร์เป็นต้น.